خلیج فارس و دریای عمان به بزرگترین آزمایشگاه آبشیرینکنی جهان بدل شده است؛ جایی که امارات، عربستان و قطر با اتکا به فناوریهای MSF، MED و نسلهای تازه RO، ظرفیتهایی ساختهاند که مجموعشان از دهها میلیون مترمکعب در روز فراتر میرود. نقشه منتشرشده همین حقیقت را نشان میدهد: بزرگترین واحدها در جنوب خلیج فارس مستقرند؛ جایی که شهرهای پرمصرف و خوشههای صنعتی موتور این موج سرمایهگذاریاند.
در مقابل، ایران با وجود سواحل طولانی و نیاز روبهافزایش، هنوز با ظرفیتی نزدیک به یکمیلیون مترمکعب در روز در حاشیه رقابت ایستاده است. توسعه آبشیرینکنی دیگر انتخاب نیست؛ ضرورتی اقتصادی و امنیتی است. کاهش منابع آب شیرین، فشار صنایع جنوب و محدودیت انتقالهای بینحوضهای، کشور را ناگزیر به ROهای کممصرفتر و پیوند با انرژی تجدیدپذیر میکند.
اگر ایران در این میدان شتاب نگیرد، فاصلهاش با بازیگران جنوبی نهفقط در ظرفیت، بلکه در کیفیت آب صنایع، پایداری تولید و حتی مزیت رقابتی منطقهای عمیقتر خواهد شد.
