بر اساس گزارش‌ها، هر روز تعطیلی سراسری حدود ۷ هزار میلیارد تومن، یعنی چیزی حدود ۱۰۰ میلیون دلار، به اقتصاد ایران ضرر می‌زنه. این یعنی تو یه سال با فقط ۱۰ روز تعطیلی، نزدیک ۷۰ هزار میلیارد تومن از تولید ناخالص داخلی کشور کم می‌شه! صنایع بزرگی مثل فولاد، سیمان و پتروشیمی گاهی تا ۳۰ درصد تولیدشون کاهش پیدا می‌کنه. مثلاً تو بخش پتروشیمی، تعطیلی‌ها صادرات رو ۱۲ درصد کاهش داده و ۳.۵ میلیارد دلار ضرر ارزی به کشور زده.
از نظر اجتماعی هم حدود ۶۰ درصد نیروی کار ایران، یعنی ۱۵ میلیون نفر، تو بخش غیررسمی مثل ساخت‌وساز کار می‌کنن. تعطیلی‌ها درآمد این کارگران روزمزد رو تا ۴۰ درصد کم کرده. بنگاه‌های کوچک و متوسط که ۸۰ درصد اشتغال کشور رو تامین می‌کنن، با کاهش ۲۵ درصدی فعالیت، ۱.۲ میلیون نفر رو به بیکاری موقت کشوندن. این یعنی تقاضای مصرفی خانوارها ۱۵ درصد افت کرده و رشد اقتصادی رو به زیر یک درصد رسونده.
آموزش هم از این تعطیلی‌ها حسابی ضربه خورده. تو سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴، مدارس تو شهرهایی مثل تهران و اصفهان بیش از ۴۵ روز تعطیل بودن. زیرساخت‌های ضعیف آموزش آنلاین و قطعی برق و اینترنت، عملاً یادگیری غیرحضوری رو بی‌فایده کرده و سطح معدل دانش آموزان هم افت چشمگیری داشته.
خلاصه اینکه، تعطیلی‌های اجباری نه‌تنها جیب مردم و اقتصاد کشور رو خالی می‌کنه، بلکه به آموزش، معیشت و آینده جامعه هم آسیب جدی می‌زنه. آقایان مسئول راهکارهای زیادی هست که بنیاز نباشه کشور رو تعطیل کنید. الگوهای جهانی رو دنبال کنید، همه چیز کشورهای توسعه یافته بد نیست…
نظر شما چیه؟ شما بگین شاید مسئولین ببینند… شاید
برنامه تصویری راست بازار 14 مردادماه 1404 را اینجا ببنید:
