بیایید یه کم بیپرده درباره قیمتهای سرسامآور پوشاک و لوازمالتحریر دانشآموزان حرف بزنیم و بپرسیم چرا باید شروع سال تحصیلی برای بعضیها کابوس باشه؟
بیاید با واقعیت روبهرو شیم: هزینه آمادهسازی یه دانشآموز برای مدرسه دیگه از یه شوخی گذشته! یه کیف مدرسه معمولی به میلیون قیمت میخوره. یه جفت کفش؟ نزدیک یک میلیون. یه بسته مداد رنگی که بچهها با ذوق دستشون بگیرن چند؟ انگار باید یه کلیه فروخت! حالا اینا رو ضرب در چند تا بچه کنین، ببینین چه فاجعهای برای یه خانواده کارگری یا متوسط پیش میاد.
آمارها میگن هزینههای شروع سال تحصیلی برای هر دانشآموز به بالای شش میلیون تومان رسیده، البته تازه این برای دانش آموزی که وسایل ساده میخره نه معمولی و نرمال یا لاکچری.
این یعنی خیلی از والدین باید یا از نون شبشون بزنن یا بچهشون رو با حسرت به مدرسه بفرستن. که همین قسمت سخت ترین بخش زندگی یه پدر و مادره
حالا سوال اینجاست: چرا هیچکس کاری نمیکنه؟ چرا قیمتها هر سال اینجوری میره بالا و هیچ نظارتی نیست؟ بازار لوازمالتحریر و لباس فرم انگار شده گاو شیرده برای یه عده!
از اون طرف، مسئولین کجان؟ چرا یه طرح درستدرمون برای حمایت از خانوادههای کمدرآمد نمیبینیم. توزیع رایگان لوازمالتحریر یا یارانه برای خرید وسایل مدرسه کجاست؟ چرا باید یه بچه به خاطر نداشتن یه دفتر ساده، جلوی دوستاش سرافکنده بشه؟ چه بسا که همون بچه پتانسیل اینو داشته باشه که در یک سیستم آموزشی نرمال و عدالت محور بتونه به یک نخبه بزرگ و افتخار ملی تبدیل بشه.
سرمایه گذاری که فقط طلا و دلار و بازار های مالی نیست بزرگترین سرمایه این مملکت همین بچه مدرسه ای ها هستن همین نسلی که میتونه توی عرصه های علمی بین المللی خیلی حرف برای گفتن داشته باشه
بعضیها میگن خودتون مدیریت کنین، از دستدوم بخرین یا وسایل پارسال رو استفاده کنین. لیاقت این بچه ها استفاده از وسایل دست دومه؟! آخه تا کی؟ مگه یه خانواده چقدر توان داره که زیر این فشارها کمر خم نکنه؟ وقتشه مسئولین یه تکونی به خودشون بدن و یه فکری برای این وضعیت بکنن.
والا اینجوری پیش بره، تحصیل که باید حق هر بچهای باشه، میشه یه امتیاز لاکچری توی جامعه که البته زمزمه هایی رو توی سطوح بالاترمقاطع تحصیلی داریم میبینیم!
شروع سال تحصیلی باید پر از امید و انگیزه باشه، نه پر از استرس و بدهی. آقای وزیر آموزش و پرورش یک جمله میگم امیدوارم بهتون بر بخوره من دارم راجب شهر های بزرگی مثل پایتخت حرف میزنم نه نقاط محروم بعد از این همه سال وجود یک نقطه محروم برای تحصیل بچه های ایران واقعا توهین محسوب میشه.
شما چی فکر میکنید؟ این هزینهها داره چه بلایی سر خانوادهها میاره؟
برنامه تصویری راست بازار 17 شهریور ماه 1404 را اینجا ببنید:
