حسین سیمایی صراف روز چهارشنبه در خصوص آخرین وضعیت ساماندهی مراکز دانشگاهی، اظهارداشت: در گذشته مطالعات فراوانی در این زمینه انجام شده است و تاکنون چندین جلسه برگزار کرده ایم.
وی افزود: اکنون درصدد به‌روزکردن مطالعات گذشته هستیم و امید است که این کار انجام شود.
پیش از این (در ۲۱ اسفندماه ۱۴۰۳) حسین سیمایی در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایرنا از اتلاف منابع در حوزه آموزش عالی سخن گفت و بهترین راهکار برای مقابله با این امر را پیگیری اجرای سند آمایش آموزش عالی در کشور دانست.
وزیر علوم در این گفت‌وگو تاکید داشت که با اجرای طرح آمایش آموزش عالی علاوه بر ارتقای کیفیت آموزش، از اسراف یا اتلاف منابع نیز جلوگیری می‌شود.
طرح آمایش آموزش عالی در چارچوب نقشه جامع علمی کشور در دهه ۹۰ شمسی با هدف ساماندهی مراکز دانشگاهی و فعالیت‌های آموزش عالی تعریف و تدوین شده است و علاوه بر ترسیم وضعیت موجود و آینده گسترش آموزش عالی کشور، به ارائه راهبردها، سیاست‌ها و راهنمای عمل در این عرصه می‌پردازد.
اما اصلا آمایش آموزش عالی چیست و اجرای آن چه ضرورتی دارد؟ سند آمایش آموزش عالی به عنوان چراغ راه آموزش عالی به خصوص برای نظم‌دهی به فعالیت‌های دانشگاه‌های کشور محسوب می‌شود، با نگاهی آماری به وضعیت دانشگاه‌ها و رشد بی‌رویه آنها به ویژه از سال ۸۰ به بعد می‌توان درک بهتری از اهمیت چرایی و ضرورت تدوین این سند مهم داشت.
سند آمایش آموزش عالی در ۹ بند با درنظر گرفتن شرایط دانشگاه‌ها، مواردی را برای اعمال تغییرات گسترده در این زمینه تعیین کرده است و ماده یک آن تاکید ویژه‌ای به آمایش سرزمینی و تقسیم‌بندی کشور به ۱۰ منطقه آموزشی دارد.
نخستین ماده این سند البته شامل دو تبصره هم می‌شود که بر اساس آن تغییر در وضعیت دانشگاه‌های پیام نور، علمی کاربردی و فرهنگیان باید به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی برسد اما تغییر در حوزه و تعداد مناطق تعیین‌شده، با پیشنهاد وزارت علوم است.
در سند آمایش آموزش عالی تاکید شده است که رشته‌های کم‌دانشجو، حذف یا تغییر یابند و برخی دانشگاه‌ها در کشور نیز برای جلوگیری از اتلاف منابع به شکل منطقه‌ای با یکدیگر ادغام شوند.
