اما این وسط، نقش وزارت راه و شهرسازی، که متولی اصلی سیاستگذاری مسکنه، کجای این فاجعهست؟
بیایید با واقعیت روبهرو بشیم. قیمت مسکن تو تهران و شهرهای بزرگ دیگه از عقل و منطق خارجه. متوسط قیمت یک متر خانه تو تهران از ۸۰ میلیون تومان هم گذشته. یه کارمند یا کارگر با حقوق ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان چطور میتواند به خرید یه آپارتمان ۵۰ متری فکر کند؟ اجارهخانه هم بدتر! مستأجرها هر سال با افزایش اجارهبها روبهرو میشن و خیلیها مجبور شدن به حاشیه شهرها برن؛ جاهایی که نه امکانات داره، نه دسترسی.
اما چرا این بحران حل نمیشه؟ چرا وزارت راه و شهرسازی، که باید سکاندار حل این مشکل باشه، عملاً غیبش زده؟وزارت راه و شهرسازی مسئول مستقیم برنامهریزی و مدیریت بازار مسکنه، اما عملکردش کجا بوده؟ طرحهای پرطمطراقی مثل مسکن ملی چرا به جای حل مشکل، به پروژههای نیمهتمام یا پر از اشکال تبدیل شده؟
چرا زمینهای دولتی که میتونن برای ساخت خونههای ارزان استفاده بشن، یا خاک میخورن یا تو دست سوداگران و رانتخوارها میچرخن؟ چرا این وزارتخونه نظارتی روی بازار مسکن نداره تا جلوی قیمتگذاریهای نجومی دلالها رو بگیره؟
چرا برنامهای برای تولید انبوه مسکن متناسب با نیاز جامعه نمیبینیم؟ انگار وزارت راه و شهرسازی یا نمیتونه یا نمیخواد این گره رو باز کنه!این وسط، تورم افسارگسیخته و سیاستهای اقتصادی غلط هم به بحران دامن زده، اما وقتی متولی اصلی مسکن خودش کنار گود نشسته، چطور میشه امیدی به بهبود داشت؟
نتیجه این کمکاریها یه نسل ناامیده که نه میتونه خونه بخره، نه اجاره بده و نه آینده روشنی میبینه.خانم وزیر راه و شهرسازی! وقتشه از خواب بیدارشید. مسکن حق هر شهرونده، نه کالای لوکس برای قشر خاص. برنامهریزی شفاف، نظارت جدی و اقدام عملی باید صورت بگیره، نه وعدههای پوچ و آمارهایی که هیچ کس آنها را لمس نمیکنه. تا وقتی این وضع رکود در بازار مسکن ادامه داره و برنامههای هفتم توسعه که سر لوحه برنامههای خانم صادق بوده عملی نشه، میلیونها ایرانی زیر بار این بحران له میشن و هر روز نسبت به خانه دار شدن ناامیدتر …
برنامه تصویری راست بازار 16 شهریور ماه 1404 را اینجا ببنید:
