این اقدام بانک مرکزی، بخشی از تلاش برای ساماندهی نظام بانکی است، اما آیا حراج داراییها تنها راه نجات است؟ از جنبه مثبت، پیشنهاد حراج داراییها منطقی به نظر میرسد. بانکها با قفل کردن منابع در املاک و پروژههای غیرمولد، نقدینگی خود را از دست دادهاند. گزارشها نشان میدهد ۱۷ بانک فعال، بیش از ۷۵ شرکت انبوهساز دارند که بازار ملک را هم مختل کرده است. حراج این داراییها میتواند منابع را آزاد کند، ناترازی را کاهش دهد و بانکها را به نقش تسهیلکننده تولید بازگرداند. این رویکرد با اصول اقتصادی همخوانی دارد، زیرا خلق پول بدون پشتوانه توسط بانکهای ناتراز، تورم را تشدید کرده و ارزش پول ملی را کاهش میدهد.
بخش قابلتوجهی از بانکهای کشور بهجای ایفای نقش خود در عرصه بانکداری، هم اکنون نیز به بنگاهداری و سرمایهگذاری در حوزههای غیرمولد می پردازند این دسته از بانکها علاوه بر داشتن شرکت های متعدد، صاحب املاک و پروژهای زیادی هستند در حالی که اغلب نقدینگی چندانی ندارندبا این حال، این رویکرد با انتقادات جدی روبرو است.
نخست، حراج داراییها در بازار رکودی ایران ممکن است با قیمتهای پایین انجام شود، که نه تنها زیان بانکها را جبران نمیکند، بلکه میتواند به بازار املاک آسیب بزند و تورم جدیدی ایجاد کند. دوم، انتقال داراییهای سمی به بانکهای پذیرنده مانند بانک ملی، ریسک سرایت ناترازی را افزایش میدهد. از طرفی وثیقههای معوق، نقدشوندگی پایینی دارند و این فرآیند را پیچیده میکند. علاوه بر این، تمرکز صرف بر انحلال و حراج، مشکلات ساختاری مانند سوءمدیریت و لابیهای دهه ۸۰ را نادیده میگیرد. بانک مرکزی هشدار داده که پنج بانک دیگر در خطر هستند،.ما که فعلا منتظر هستیم ببینیم نتیجه این انحلال و ادغام و نظارت چی میشه
