به موجب جزء (۲) بند (ج) ماده (۹) قانون پنجساله هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران « بانک مرکزی مکلف است به منظور تسهیل فرآیند اعطای تسهیلات خُرد، ترویج و گسترش سنت قرض‌الحسنه و قانونمند شدن فعالیت صندوق‌های قرض‌الحسنه تا پایان سال اول اجرای این قانون دستورالعمل تأسیس و فعالیت صندوق‌های قرض‌الحسنه را به منظور توسعه قانونمند این صندوق‌ها تهیه نموده و به تصویب هیات عالی بانک مرکزی برساند.» در این راستا دستورالعمل فوق در هجدهمین نشست مورخ ۲۳/۱۱/۱۴۰۳ هیات عالی بانک مرکزی به تصویب رسید.
براساس این دستورالعمل، صندوق‌های قرض‌الحسنه به چهار دسته خُرد، کوچک، متوسط و بزرگ تقسیم شده‌اند که اهم ویژگی‌های آنها به شرح جدول زیر می‌باشد:
مطابق ماده ۱۱۰ این دستورالعمل: «صندوق‌هایی که قبل از تصویب این دستورالعمل تأسیس شده و به فعالیت اشتغال داشته‌اند، باید ظرف مدت دو سال از تاریخ ابلاغ این دستورالعمل، مطابق شیوه‌نامه‌ای که به تصویب هیأت‌عالی می‌رسد شرایط خود را با مفاد این دستورالعمل تطبیق دهند مگر در مواردی که مهلت دیگری برای آنها در مفاد دستورالعمل قید شده باشد.» که شیوه نامه فوق در دست تدوین می باشد.»
