این حرف نهتنها یک هشدار بود، بلکه یک تهدید صریح به مصرفکنندههایی بود که سالهاست با اینترنت ضعیف و پرچالش ایران دستوپنجه نرم میکنند.
بیایم روراست باشیم؛ اینترنت در ایران از نظر سرعت، پایداری و کیفیت، مدتهاست که در سطح جهانی حرف چندانی برای گفتن ندارد. کاربران هر روز با قطعیهای مکرر، سرعت پایین و گرانی بستهها روبهرو هستند.
حالا این سؤال پیش میآید که آیا واقعاً مشکل اصلی نبود سرمایهگذاری است یا مدیریت ناکارآمد و عدم شفافیت در هزینهها؟
آقای مدیرعامل! شما که از افزایش هزینههای برق و تجهیزات صحبت میکنید، چرا نمیگویید این هزینهها کجا صرف شده؟ چرا با وجود تعرفههای ثابت، کیفیت اینترنت به جای بهتر شدن، روزبهروز بدتر شده؟
مردم انتظار دارند به جای تهدید به قطع اینترنت، برنامهای برای بهبود زیرساختها ببینند، نه اینکه با چماق گرانی و قطعی، آنها را تحت فشار بگذارید.
اینترنت در ایران دیگر یک کالای لوکس و غیرضروری نیست؛ بخشی از زندگی روزمره، آموزش، کسبوکار و حتی ارتباط با دنیا شده است. وقتی اینترنت به این اندازه ضعیف است، وقتی فیلترشکنها بخش جداییناپذیر زندگی دیجیتال ما شدهاند، افزایش ۷۰ درصدی تعرفه بدون تضمین کیفیت، چیزی جز بیانصافی نیست.
کاربران در شبکههای اجتماعی با خشم از این اظهارات استقبال کردهاند. خیلیها میگویند اگر اینترنت همین حالا هم به دلیل قطعی برق و مشکلات فنی روزی چند ساعت قطع میشود، چرا باید برای بدتر شدنش پول بیشتری بدهیم؟ برخی حتی پیشنهاد دادهاند که یک ماه از خدمات ایرانسل استفاده نکنیم تا ببینیم چه کسی ضرر میکند!
نکته عجیبتر اینجاست که این حرفها در حالی مطرح میشود که دنیا به سمت نسل پنجم اینترنت (5G) پیش میرود و ما هنوز با اینترنت 3G و 4G ناپایدار کلنجار میرویم.
آقای رفیعی! به جای تهدید مردم، چرا از بومیسازی تجهیزات و شفافسازی هزینهها حرف نمیزنید؟ چرا نمیگویید بخش زیادی از مشکلات به مدیریت داخلی و تصمیمگیریهای کلان برمیگردد، نه فقط تعرفهها؟
مصرفکنندگان حق دارند بدانند پولشان کجا میرود و چرا با این همه فشار اقتصادی، باید منتظر قطعیهای بیشتر هم باشند.
در پایان، این را بگوییم که مردم ایران شایسته اینترنت باکیفیت و منصفانه هستند، نه تهدید و فشار بیشتر.
امیدواریم مسئولین و اپراتورها به جای بازی با اعصاب کاربران، به فکر راهحلهای واقعی باشند.
برنامه تصویری راست بازار 27 مردادماه 1404 را اینجا ببنید: