این توافق که روز گذشته در کاخ سفید امضا شد، پایان بیش از سه دهه تنش میان ارمنستان و آذربایجان را هدف قرار داده است. مسیر زنگزور، با طول حدود ۴۳ کیلومتر، نه تنها یک راه ترانزیتی است، بلکه شامل خطوط راه‌آهن، نفت، گاز و فیبر نوری خواهد بود که تحت مدیریت یک شرکت آمریکایی قرار می‌گیرد. ترامپ این پروژه را گامی بزرگ برای صلح و توسعه اقتصادی منطقه می‌داند و حتی پیشنهاد تمدید این قرارداد را مطرح کرده است. رهبران ارمنستان و آذربایجان نیز با حضور در واشنگتن، تعهد خود را به این توافق نشان داده‌اند. اما این تصمیم، تبعات گسترده‌ای برای کشورهای همسایه، به‌ویژه ایران، به همراه دارد.
برای ایران، این قرارداد تهدیدی جدی به حساب می‌آید.
اولاً، زنگزور بخشی از مسیرهای سنتی ترانزیتی ایران مانند تبریز-جلفا و رشت-آستارا را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و درآمدهای گمرکی و سرمایه‌گذاری‌های مرتبط را کاهش می‌دهد. ثانیاً، حضور طولانی‌مدت آمریکا در این منطقه استراتژیک، حلقه محاصره اقتصادی و ژئوپلیتیکی ایران را تنگ‌تر می‌کند، به‌ویژه که این مسیر به نزدیکی مرزهای شمال‌غرب ایران هم می‌رسد. برخی کارشناسان معتقدند این حرکت نفوذ ایران در قفقاز را تضعیف کرده و به نفع محور آنکارا-باکو و متحدان جدید آن‌ها تمام می‌شود.
این توافق می‌تواند امنیت ملی و اقتصادی ایران را با چالش‌های جدیدی روبه‌رو کند.
این تحولات نشان می‌دهد که بازی ژئوپلیتیک در منطقه پیچیده‌تر از همیشه شده است. آیا این توافق واقعاً به صلح منجر خواهد شد یا صرفاً ابزاری برای گسترش نفوذ قدرت‌های بزرگ است؟ نظر شما چیست؟
برنامه تصویری راست بازار 18 مردادماه 1404 را اینجا ببنید:
