وبگاه سای‌تِک‌دِیلی در گزارشی آورده است:
یافته‌های پژوهشی که به‌تازگی انجام شده است اهمیت چشمگیر سن را بر نحوه تأثیرگذاری رژیم فستینگ (روزه‌داری متناوب) نشان می‌دهد. پژوهشگران دانشگاه فنی مونیخ (TUM)، بیمارستان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ و مؤسسه پژوهشی هلمهولتز مونیخ در آلمان دریافتند رژیم فستینگ دائمی باعث اختلال در رشد سلول‌های بتای موش‌های جوان می‌شود. سلول‌های بتای پانکراس (لوزالمعده) انسولین تولید می‌کنند.
فواید رژیم فستینگ عبارت‌اند از افزایش متابولیسم و کمک به کاهش وزن و بهبود بیماری قلبی؛ اما تاکنون، عوارض جانبی احتمالی آن به خوبی شناخته نشده بود.
پژوهشگران این نوع رژیم را در سه گروه موش (موش‌های نوجوان و موش‌های بالغ و موش‌های سالمند) بررسی کردند. موش‌ها یک روز بی‌غذا می‌ماندند و دو روز بعدی به آن‌ها غذا داده می‌شد و این روند به مدت ده هفته ادامه داشت.
بعد از ده هفته، حساسیت به انسولین هم در موش‌های بالغ و هم در موش‌های سالمند بهبود یافت؛ یعنی متابولیسم (سوخت‌وساز) آن‌ها به انسولین تولیدشده توسط پانکراس واکنش بهتری نشان داد؛ این کلید تنظیم سطح قند خون و پیشگیری از بیماری‌هایی مانند دیابت نوع دو است.
با این حال، تولید انسولین توسط سلول‌های بتای پانکراس موش‌های نوجوان کاهش نگران‌کننده‌ای داشت. تولید ناکافی انسولین با دیابت و اختلال در متابولیسم مرتبط است.
لئوناردو ماتا (Leonardo Matta) از پژوهشگران مؤسسه پژوهشی هلمهولتز مونیخ و یکی از پژوهشگران این گروه، توضیح می‌دهد: معمولاً تصور می‌شود رژیم فستینگ برای سلول‌های بتا مفید است؛ بنابراین تعجب کردیم که سلول‌های بتای موش‌های نوجوان پس از رژیم فستینگ طولانی‌مدت انسولین کمتری تولید کردند.
